BEKLEMEK

Ne hasta bekler sabahı,

Ne taze ölüyü mezar,
Ne de şeytan bir günahı,
Seni beklediğim kadar!
N. F. Kısakürek

 

Beklenilenin, beklenildiğinden haberinin olmadığı yıllardı.
Bekleyenin de beklenildiğini bilmediği zamanlardı.
Onlar sadece bekliyordu.
Hepimiz gibi, gelsin diye, dünyada oyalanıyorlardı.

Dünya bir oyalanma yeriydi.
Ve herkes bir şeyleri bekliyordu.
Kimi para, kimi sağlık, kimi bir evlat, kimi uğruna ölebileceği bir aşk,
ve de benzerleri...

Dünya bir oyalanma yeri.
Tabii herkesin olacak bir beklentisi.
Biri vardı gelsin diye sürekli bekleyen.
Bir de biri vardı, gelmese de şükreden.

Zor meseledir sürekli gelsin diye bekleyenin işi.
Çünkü, beklemek dediğin şey bir sabır işi...
Sürekli bekleyen gelsin diye beklerken,
Bir de biri vardı gelmese de şükreden.

İnsanoğlu bu ya, başına ne geleceği belli değildi.
İnsanoğlu bu ya hayat verir diye beklerdi.
İnsanoğlu bu ya, sürekli gelsin bekleyenlerdi
Bir de biri vardı, gelmese de şükrederdi.

Hayat bu ya, yaşamak bir tercih meselesiydi.

Ya sürekli bekleyenlerden,

Ya da gelenlere şükredenlerden olmak,

Hayat bu ya, beklediğine sahip olmanın yolu neyi beklediğini bilmekti.
Çünkü neyi beklediğini bilen ona nasıl sahip olacağını da bilirdi.
Hayat bu ya, hep beklediğinden daha geç ve hep daha azını verirdi.
Çünkü beklemek dediğin şey sabır ve gelene şükür işi.

Biri vardı gelmeyenlere şükreden.
O, hayattan değil, sadece kendisinden beklerdi.
Beklediğini almak için bedel ödeyen,
Bedelin sebebine sabır gösterip sonucuna şükür eden,
Hayat bu ya, hep beklediğinden daha geç ve hep daha azını verirdi.

İnsanlar vardı yeni yıldan bekleyen.
Yıl dediğin şey rakamlardan ibaretken,
Bir de birileri vardı, yeni yılda ne yapacağını belirleyen.

Takvim sadece günleri değiştirir.
Huzuru da sağlığı da barışı da aşkı da ve de benzerlerini...
İnsanlar getirir.
Hayat değişsin mi istiyorsun,
Birileri veya bir şeyler hayatını değiştirsin diye mi bekliyorsun.
Oysa ki...

"Bir kavim kendini değiştirmedikçe Allah (c.c) da onları değiştirmeyecektir”