KÖPRÜ

 

Bir köprü...

Geldik, geçiyoruz

Kök salmak için neden bu kadar çaba gösteriyoruz, bir ağaç değilsek…

Bir aile, yıllarca çalışmış, biriktirmiş

Ne için? 

Başlarını sokacak bir evleri olsun diye

Çalışmışlar, bedellerini ödemişler ve nihayet ev sahibi olmuşlardı

Ama artık yurt dışına gitmeleri gerekmişti 

Kadın, evine, eşyalarına üzüntüyle bakmıştı

Neden üzülmesin ki?

Evine yeni kavuşmuş, güzelce dizmiş, artık tam da rahata ermişti

Nereden çıktı şimdi gitmek? 

Evini, eşyalarını neden bırakıp gitsin?

Gidecekleri zaman yaklaşmıştı

Kadın, eşyalarını hiç istemeden geride bırakmıştı

Oysa indirimli almak için ne de uğraşmıştı...

Yurt dışına yerleşmişlerdi artık

Evin ufak tefek eksiklerini görmezden geliyordu kadın

Çocuklarına daha az kıyafet alıyor, buzdolabını daha az dolduruyordu

Nedense bu şekilde daha rahat hissediyordu

Kadın nasıl bir yük taşıdığını anlamıştı

Az olan ne kadar da çok gelmeye başlamıştı

Almak istediği her fazlalığı rahatlıkla geri koyabiliyordu

"Gerek yok, ne de olsa gideceğiz" diyordu

Bu dünya hayatı da öyle değil miydi?

Köprüden karşıya geçmek için,

Neden kök salacakmış gibi kendilerini bu kadar hırpalamışlardı yıllardır?

Köprüde şöyle bir durup etrafı seyredecek kadar zaman vardı oysa...

Anlamak isteyenin düşünebileceği kadar bir ömür verilmemiş miydi?

Karşılaştığı her işaret bir uyarıcı değil miydi insana?

Köprüde bize verilenler kalıcı olmak için değil, gerçeği bulmak içindi

Gerçek olanı bulabilmek için kullanmamız gerekenlerdi

Sonra geri vermek zorunda olduğumuz her şey geçiciydi

Bize verilenler bizden alınacak ve kalanlara verilecekti

O zaman sadece geçip gitmek gerekmez miydi?